HISTORIA PARAFII

ARCHITEKTURA.

Eklektyczny z widocznymi cechami renesansu i baroku. Zbudowany z cegły, otynkowany. Jednonawowy z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, po bokach którego dwie przybudówki zakrystyjne. Nawa jest szersza z dwiema kaplicami po bokach, usytuowanymi symetrycznie oraz z kruchtą od frontu. Elewacja frontowa zwieńczona jest trójkątnym przyczółkiem, podobnie jak wysoka kruchta. Ściany zewnętrzne obwiedzione są przyporami. Kościół nakrywają dachy dwuspadowe z wieżyczką na sygnaturkę z latarnią nad nawą. Kaplice nakrywają kopuły z latarniami. Wnętrze nakryte jest sklepieniami kolebkowymi z lunetami spływającymi na pilastry. Chór muzyczny wsparty na trzech arkadach. Polichromia wnętrza ornamentalna i figuralna malowana przez Kazimierza Morwaya z Tarnowa.

 WYPOSAŻENIE WNĘTRZA.

Pięć ołtarzy neobarokowych z przełomu XIX/XX w., w ołtarzu głównym wykonanym przez snycerza Jana Jarosza z Padwi znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z XVII w. Ambona neobarokowa, współczesna ołtarzom. Chrzcielnica drewniana barokowa z XVII w. Organy zostały wykonane między 1908 a 1911 r. przez Aleksandra i Kazimierza Żebrowskich, organmistrzów z Krakowa. Trzy dzwony z 1948 r.: Stanisław, Mikołaj i Józef, wykonane w wytwórni dzwonów Schwabe w Białej (dziś Bielsko-Biała), będące fundacją parafian za ocalenie kościoła w czasie bombardowania w 1944 r. oraz odzyskanie wolności. 

DZWONNICA murowana, wolnostojąca w kształcie arkady, w której zawieszone są trzy dzwony odlane w 1948 r.